Aspalditik honen inguruko artikulu bat idazteko asmoa banuen ere, ez dut ezer egin gaur Euskaljakintzan post hau ikusi dudan arte. Futbol zelai berriaz hitz egiten du eta bertan fotolog baten esteka agertzen denez, bertara jo eta ezaguna egiten zitzaidan gune eta hizkera batekin topo egin dut.
Fotolog, jakingo duzuenez, sarean dohain aurki dezakegun beste baliabide bat gehiago da. Kontua da edonork, alta eman eta gero, egunero argazki bat eskegitzeko aukera ematen duen gune bat izan dezakeela. Argazki bakoitzarekin testua sar daiteke eta iruzkinak egiteko aukera ere badago. Gune hauek gure bailaran puri-purian daude eta Messenger-aren itzalean sorturiko taldeetan hedatzen eta ugaltzen ari dira. Horregatik, fotolog gehienetan, oso erraz identifikatuko ditugu Messenger-eko hizkera edota SMSrena.
Aspaldi honetan, oso kezkaturik jarraitzen ari naiz Goierri inguruko nerabe batzuen fotolog horiek eta, puritanoa ez izan arren, aitortu beharra daukat lotsa sentiarazten didatela erabiltzen duten Euskara kaskarra dela eta. Ni naiz lehenengoa nire Euskara idatzia zuzendu eta hobetu beharko lukeena eta, askotan antzematen ez bada ere, zin dagizuet saiatu, saiatzen naizela. Baina hanka-sartze bat edo beste egitetik hauek egiten dutenera, mundu bat dago.
Ondorengo fotolog hauek ausaz hautatu ditut eta begiratzeko eskatu nahi dizuet. Hori bai, denbora gehiegi ez galdu, izan ere, bat ikustearekin nahikoa da beste guztiak nolakoak izango diren jakiteko.
Fotolog: bat, bi, hiru, lau, bost, sei, zazpi, zortzi, bederatzi eta hamar.
Behar adineko patzientzia izan baduzue, zorionak.
Oraindik gogoan dut gure ikasle baten blogean, bere Euskara kaskarra zela medio, idatzi zuten iruzkina eta horren ondorioz, gurean idatzi genuen erantzuna. Zalantzarik gabe, hauen ondoan, ikasle horrek Atxaga ematen du.
Baina post hau idaztearen arrazoia ez da Fotolog horien salaketa publikoa egitea, hausnarketa txiki bat egitea baizik. Izan ere, fotolog ugari arakatu eta gero, gauza bat egiaztatu dut: egileen artean, gurekin blogari bihurtutako ikasle pare bat besterik ez dagoela eta beste egile guztiak DBH2, 3 eta 4ko ikasleak direla (gure ikastolan blogen lanketa hori egiten ez dutenak, hain zuzen ere).
Puntu bateraino onartu beharra dago lagunarteko hizkera lagunartekoa dela. Helduok ere ez dugu berdin idazten postaz lagun bati mezu bat bidaltzen diogunean edo gure lanean idatzi bat egin behar dugunean. Baina hortxe dago koska!!! Jakin badakigu erregistroz aldatzen egoeraren eta unearen baitan. Horixe da nik, behintzat, gune hauen hedatze eta erabiltzeari leporatzen diedana, azken finean, ikasleak jardun errazenera bideratzen dituztela, hizkuntzarekiko axolagabetasunera, hain zuzen ere. Hortik aterata jakingo balute hizkuntza errespetatzen, gaitz erdi! Halere, irakasleok badakigu, egunero bizi dugulako, hori ez dela horrela. Beraien lagunarteko hizkera (euskara eta gaztelania nahastuz, egitura traketsak erabiliz, berebiziko ortografia akatsak eginez, azken finean, hizkuntza oinarrizko lau hitz eta egituretara mugatuz) gure eguneroko jardunean jasan behar izaten dugu (lanetan, azterketetan…) gauzarik ohikoena izango bailitzan. Irakaslea behin eta berriz okerrak zuzentzen saiatuz eta bueltan jasotzen duguna hauxe izaten da gehienetan: eta zer dago gaizki, ba???
Eguna joan eguna etorri gazteleuskara edo euskañol hau idazteak ondorio lazgarriak dakartza alfabetizazio eta euskararen normalkuntzarako. Gaur egun, hainbeste eztabaidatzen ari den euskara batua eta euskalkien papera eta eremuaren mugak zeharkatu eta gainditzen ditu (bi hauen kalterako).
Beste ikuspegi batetik begiratuta, Teknologia Berrien erabileran alfabetizazio baten beharra nabarmena sumatzen dut. Fotolog bezalako guneak erabiltzen dituztenen ezagutza maila ez dut zalantzan jartzen, baina ez zait iruditzen egin daitezkeen beste erabilpen ezberdinak ezagutzen dituztenik. Gure ikastolako ikasle batzuen fotologak ezagutu nituenetik, “sonda” batzuk bota ditut euren errealitatea hobeto ezagutu nahian eta, hanka sartzeko batere beldurrik gabe esan dezaket, egun, sareak eskaintzen dituen baliabide gehienak ez dituztela ezagutu ere egiten. Gauza bera esan dezakegu internetez duten filosofiari buruz, izan ere, guk horrenbeste goraipatzen ditugun elkarlana eta partekatze bezalako kontzeptuak une honetan beraientzat kontzeptu antzuak direla esango nuke nik. Horregatik, eta beste arrazoi askorengatik, gure ikastolan abian ditugun proiektuekin bete-betean asmatzen ari garela pentsatzen dut, nahiz eta maila guztietara zabaltzea falta zaigun.
Publikoa (PDF)eta aitortua da nire lankidea den Maiteren(Seiren) lana, baina nik uste dut goraipatzeko garaia iritsi dela. Irakaskuntzan dihardugunok ederki asko dakigu zein zaila den adin horretako ikasleen motibazioa piztea eta, are zailagoa, Euskara bezalako gai batean. Gure ikasle helduenek, Hautaprobetako eredua ikusi orduko (laburpena, gaia eman…), ezer berezirik egin gabe emaitza ona atera dezaketela pentsatzen dute. Eta oker dabiltza, izan ere, nota altua ateratzeko zailena eskatzen zaie: hizkuntza maila ona erakustea! Hori ez da buruz ikasten. Hori ez da egun batetik bestera prestatzen. Hori eguneroko lanketa serio eta duin baten emaitza baino ezin da izan. Baina Maitek eginiko lan bikainari esker, motibazioa ez ezik, beste gauza garrantzitsu asko lortu du: Euskararekiko konpromisoa eta jarrera aktiboa, komunitatearekiko jarrera eraikitzaile eta parte-hartzailea, internetek eskaintzen dituen abantailaz baliatzeko bitartekoen erabilera, elkarlanean oinarritutako ohituren sistematizazioa… Zorionak, Maite!!!
Jolaus eta biok beste helburu ezberdinekin hasi ginen eta emaitza ezberdinak izanik ere, zalantza izpirik gabe, pozik egoteko arrazoi ugari daukagu. Beharbada, kasualitatea besterik ez da, baina gure ikasleen jarduna sarean beste era batekoa da. Honek ez du esan nahi Messenger bezalako tresnak erabiltzeari uko egin diotenik, baina beste erabilpen eta tresna ezberdin ugari ezagutzen dute eta bakoitzari dagokion esparrua eskaintzen diote. Funtsean, horrela ulertzen baitugu gure lana: bizitzarako bitartekoak eskaini norberak erabakia har dezan.
Pasa den ostiral goizean, nire azken feed-ak irakurten ari nintzela, 
) garatzaile taldearen ardura izan da aplikazio hau aurrera ateratzea, bere atzean 
Aspalditik genbiltzan gure irakurleekin harremanetan jartzeko dohaineko formulario baten bila. Formularioa sortzea, berez, erraza da; leku askotan topa daitezke formularioak sortzeko gidak. Arazoa bestelakoa da; mila buelta eman ondoren ez genuen lortzen formularioen erregistroen jarraipena egitea, alegia, norbait gurekin harremanetan jarri nahi izanez gero nola gureganatu datu horiek eta ondoren hauen jarraipena egitea (kontutan izanik Blogsomek eskaintzen duen hosting-a dohainekoa dela eta ezinezkoa dela testu eta argazkiak ez ezik beste inolako artxiborik igotzea).