Urtea: 2005

Pixka bat (edo oso) berandu bagabiltza ere, LUKE aldizkari digitala aurkeztu nahi dizuegu (ezagutzen ez duzuenoi, behintzat). Berandu diot, 2000ko urtarrilean hasi eta, jada, 65. zenbakian doazelako! Baina, kontua da, guk duela gutxi ezagutu dugula eta, benetan interesgarria deritzogunez agerkariaren diseinu, ideia eta edukiari (gazteleraz idatzita egon arren), beraren berri eman nahi dizuegula.

Luke literaturan eta egungo sorkuntzan (zentzu osoan eta irekian hartua), arte eta musikan oinarritutako aldizkari digitala dugu. Bertan, literaturaz gain, arte, musika, zine, antzerki eta bestelakoei buruzko artikuluak topa ditzakegu.
Hementxe, aurki ditzakegu, halaber, mundu honetan murgiltzeko beharrezkotzat jotzen dituzten loturak ere. Egia esan behar badut, erreferentzia labur hau idazteko (edo idatzi aurretik dokumentatzeko) denbora mordo bat pasa dut (ez pentsa lerro hauek idazteko izan direla, ez; sartu eta ezin atera ibili naizelako baizik!). Loturaz lotura argazki erakusketa batetik, poesia gune batera pasa eta handik, literatura aldizkari ezberdinetara jauzia eginez ibili naiz.

Kepa Murua (poeta-editore), Angel Lz. de Luzuriaga (kreatiboa), AFC Mintxo (pintore), Roberto Gutiérrez (musikazale eta abokatua) eta Luis Arturo Hernández (irakasle-idazlea) dira hilabetero zenbakia sarean jartzez arduratzen direnak. Iritzi askearen aldekoak agertzen dira, aurreiritziaren aurkakoak; euren ustez, hitzak eta irudiak etengabeko jarioan aurkitzeko leiho handi bat da aldizkaria…

LUKE es experimental y creativa, mira y ve al mismo tiempo, dice y opina, informa y difunde un mundo propio, habla del artista y del mundo, se atreve a ser mensaje y emoción, entre el caos y la confusión del momento busca sus propias respuestas y contradicciones.

Hau guztia eta askoz ere gehiago www.espacioluke.com -ean ikusi ahal izango duzue…

Izenburuan aipatutako bi multinazional horien mezularitza aplikazioen erabiltzaileak garenok (MSN Messenger eta Yahoo! Messenger) betidanik bota izan dugu faltan bi aplikazio hauen artean “txateatu” ahal izateko aukera. Orain arte genuen eragozpen hau badirudi bukatu dela bi enpresa hauek sinatu duten akordioaren ondorioz. Honen bitartez bi plataformen arteko komunikazio bideak eta artxiboen transferentzia bermatuta geratuko da.

Badirudi mugimendu honen atzetik bi helburu nagusi daudela:

• Alde batetik, American OnLine (AOL) enpresak Estatu Batuetan duen lidergoari aurre egitea (une honetan AOL-ek Estatu Batuetako merkatuaren %56a du)
• Bestetik, bi aplikazio hauen arteko ahotsaren bitarteko komunikazioari (VoIP) bultzada bat ematea, Skype-ek zerbitzu honetan aurkezten duen nagusitasunari aurre egiteko asmoz.

Lehenengo atalari dagokionez ezer gutxi aipa dezaket. Baina oso garbi dago Messenger biek aurrerapuso handiak eman beharko dituztela Skype-k eskaintzen duen zerbitzuaren kalitatera heltzeko.

Azkenaldi honetan froga desberdinak egin ditut nire ikasleekin Skype erabiliz. Harritu ninduen lehenengo gauza zera izan zen: ikasleek ez zuten Skype ezagutzen, beraien arteko komunikazio osoa MSN Messenger-arekin gauzatzen zute. Skype probatzen hasi ginenetik, ikasleek eurek izan dira zerbitzu honen abantailen lekukoak eta poliki-poliki Messengerra alde batera uzten hasi dira. Beraz, zentzuzkoa izan daiteke bi multinazionalek gauzatu duten mugimendu estrategiko hau.

Denborak argituko du plataforma biren bateratze honek izango dituen ondorioak.

Lehengo egunean, musikazaleok pozez betetzen gaituen artikulu horietako batekin topo egin nuen consumer.es aldizkarian: Geroz eta musika gehiago doan eta legala Interneten. Bertan aipatzen da software soziala eta Creative Commons lizentziei esker, milioi batetik gorako diskotekaz goza dezakegula sarean doan eta legalki. The Red Ferret, ProyectoIsla, Kittyspit.net, Durdenrecords, laMundial.net guneak aipatzen dira, besteak beste, baina Internet Archivek aipamen berezia merezi du.

La ’sonosfera’ recopilada Ningún sitio en Internet iguala la colección sonora del archivo de audio de Internet Archive. Desde esta página, perteneciente a una organización sin ánimo de lucro, se pueden descargar numerosos directos de rockeros como Ryan Adams o los legendarios Grateful Death; piezas de músicos clásicos y de jazz y canciones de miles de bandas más.

Halere, hurrengo galdera da? Eta zer gertatzen da autoreekin? Hau onartuko al dute? Bada, ikuspuntua ez da nik hasiera batean pentsa nezakeena; euren aburuz, nahiz eta salmentak agian igo ez, lortzen duten onura da entzule gehiago gerturatzea beraien kontzertuetara bere musika internet bidez ezagutzera eman dutenetik. Aldi berean, beraien jarraitzaileekin elkarreragina eta partekatzea askoz ere handiagoa ei da postaz bidaltzen dizkietelako iritziak, iradokizunak, zorionak eta abar luze bat eta horrek bere entzulegoaren nahien ideia nahiko garbia ematen omen die. (Dena den, ziur nago autore askok eta askok ez dutela horrela pentsatuko, ezta zenbait multinazional ere; baina, tira, gu gustura…).

Amaitzeko, Netlabels diskografika mota berria azaltzen du, diskografika hauen ezaugarri garrantzitsuena zera da: ekoizten eta sustatzen duten musika denon eskura jartzen dute interneten, edonork jaits dezake abesti zein diska oso bat ezeren truke, hau da, ez dago publizitatea jasan beharrik ezta datu pertsonalik igorri beharrik ere.

Los netlabels están generando una escena musical paralela en el ámbito de la electrónica y el hip hop; principalmente en los países centroeuropeos y escandinavos, pero también en países tan diversos como Japón, Chile o Israel. Su baza es darse a conocer en la red a base de sociedades virtuales de seguidores e intercambio de música. No contemplan la pieza musical como un objeto comercial, sino como una tarjeta de presentación de su talento; algo que les da a conocer y les llena las salas de conciertos.

Netlabels interesgarri batzuk: Tokyo Dawn Records, Ideology, Miklataklitim, Jacobinodiscos, Sofasound

Gauza dezente uzten dut aipatu gabe, ikusten duzuen bezala, aipatutako artikuluak datu ugari eta erreferentzia interesgarriak ematen dituelako; beraz, gehiago jakin nahi izanez gero, bertara joatea izango duzue onena!

“SPam over Instant Messaging (SPIM)” gure ordenadoreetan laster izangu dugun izurrite berri baten izena da. Izen honekin deitzen zaio MSN Messenger, Yahoo Messenger, Gtalk eta antzeko aplikazioetatik jasotzen den SPAM motari. Nahiz eta SPIMa ez izan fenomeno berri bat, InfoBAEn irakurri dudanaren arabera, azken hilabeteetan bere presentzia izugarri handitu omen da; bertan diotenez une honetan Internetek sortzen duen zaborraren %5a SPIM moduan zabaltzen da.

SPAMarekin gertatzen den bezala, guzti honen atzean robotak daude lan zikina egiten. Hauek, gure mezularitza aplikazioetan ditugun helbide elektronikoak lapurtzen dizkigute. Ondoren programa hauek, aurretik lapurtutako “benetako” helbidea duen norbaiten izenean, gure kontaktuetan gehitzeko eskaera egiten digu. Aurreko mezua onartzen badugu SPIMaren biktima bihurtu gara. SPAM mota berri hau korreo bitartez banatzen dena baina kaltegarriagoa omen da, azken finean, mezua ez dugu guk ireki behar; konturatu gabe irekitzen diren pop-up bezala zabaltzen dute beraien publizitatea.

Nahiz eta oraindik ez izan oso ezaguna, mezularitza aplikazioek, azken urteotan izan duten eta datozenetan izango duten hazkundean oinarriturik, badirudi laister SPIMak SPAMari aurre hartuko diola. AOL, Microsoft eta Yahoo, esate baterako, hasi dira arazoari serio aurre egiten.

Artikulu honetan hain alarmistak ez diren iritziak irakur ditzakezue. Denborak esango du zer gertatuko ote den SPIMarekin.