Urtea: 2005

Ekainaren hasiera heldu da. Gurekin ditugu ikastetxeetako urteroko kontuak eta urteroko miseriak: azterketak, irteerak, errekuperazioak, datorren ikasturtea antolatzeko lehen urratsak…

Ikasle gehienen pozak irakasle eta gurasoen urduritasunarekin nahasketa bitxia eta aldi berean, kasu gehienetan, estresagarria sortzen du. Batzuek, ikasturtearen amaiera ikusten duten bitartean, besteak emaitza akademikoen kalitateari so daude. Batzuk euren liburuak San Juan sura botatzeko unea noiz iritsiko zain dauden bitartean, besteak betiko kezkekin agertzen dira: bukatu ez dudan gaia hautaproban jarriko al dute? Nire seme-alabak gaindituko al ditu gai guztiak? Errepikatu beharko ote du?…

Ikusten duzuenez, gure gizartean gauza asko aldatzen ari diren bitartean, hezkuntzaren mundu honetan gauza askok betikoan dirau. Aditu bati entzun nion XV. mendeko pertsona bat gure gizarte honetara itzuliko balitz, bi lekutan eroso sentituko litzatekeela, aldaketa ez lukeela nabarituko, alegia: eliza batean eta ikasgela batean. Eta ez dut uste oso oker dabilenik hori adierazten duena, izan ere, bi eremu horiek nahiko jarrera ezkorra azaltzen dute berriztapenaren aurrean.

Nolanahi ere, ene iritziz, baieztapen hori egiaren zati bat besterik ez da, hobeto legoke gisa honetako adierazpena: hezkuntzaren munduan aldatu beharrekoa apenas mugitu ez den bitartean, mantendu beharrekoa pikutara joan zaigu. Metodologiari dagokionez, egungo baliabide eta ezagutzekin gauza asko berritu dezakegun arren, aitortu beharko genuke oso gutxi ari garela aldatzen, ahal duguna baino askoz ere gutxiago, behintzat. Bestalde, ikasle-guraso-irakasle trinomioaren errealitatea erabat aldatu da. Ikasleek estatu kolpea eman zuten eta, gurasoen oniritziaz, irakasleen estatusa aldarazi egin zuten. Hortxe bai ezagutu dugula aldaketa sakon eta erradikala. Irakasleen lana gutxiesten da, ikasleen hitzak urrearen balioa du, seme-alaba nerabeekiko gurasoen makurkeriak ez du mugarik, gurasoek duten ahalmena ikastetxeetan ekarpenak egiteko erabili ordez, presionatzeko erabiltzen dute…. Horrela bihar arte jarrai nezake baina ez nuke azaldu nahiko besteen akatsen salatari gisa eta isildu egingo naiz.

Autokritikarako txanda ere zabaldu nahiko nuke. Izan ere, zer egin dugu irakasleok errespetatuak izateko? Zer egin dugu gure lanaren baliagarritasunaz gizartea ohartarazteko? Zer egin dugu gure duintasuna bermatzeko?… Erantzuna: ezer gutxi. (Jarraituko du)

Oporrak gertu izanik ikastolako guraso, irakasle eta ikasle askok oporretako argazkiak ateratzeko argazki kamera digital berri baten bila arituko zarete ziurrenik. Gaur irakurri dut Xatakan Sony-k bere argazki kamera konpaktu beria aurkezten duela ofizialki. Harrituta nago gertakari honekin, aspalditik bainuen nik kamera honen berri eta uste dut aspalditik dagoela salgai interneteko online denda gehienetan. Badirudi, kamera honek berrikuntza ugari dakartzala; Carl Zeiss lente sistema berria, iraupen handiko bateria txikia, 2,5 hatzetako pantaila… Eta hori guztia apenas zentimetro bateko lodieran. Hemen ikus ditzakezue bere ezaugarri guztiak eta salmenta prezioen alderaketa bat.

Nahi izanez gero, kontsulta dezakezue ere orain dela egun batzuk IKTeroak blog honetan zintzilikatu genuen beste albiste hau.

Egun hauetan ikastolako ordenagailuak berritzeko prozesua abian jarri da eta erosi beharreko ordenagailuen ezaugarriak aztertzen ari direnentzat, Xatakan aurkitu dudan informazioa baliagarria izan daitekelakoan nago. Zoritxarrez, ordenagailu dotore hauek Japonian bakarrik eros daitezke baina datozen ordenagailuen ezaugarrien nondik norakoa ezagutzeko balio dezake.

Sony etxeak Japonian aurkeztu du bere mahai gaineko ordenagailua:SONY Pentium D “VAIO type R”.

Itxura dotore duen ordenagailu honek 3 GHz-ko Pentium D 830 prozesadorea du eta 500 Gb-eko (250 Gb-eko 2 unitate) diska gogorra. 19 hatzeko monitoreak 1280X1024 bereizmena du eta ordenagailuak GeForce 6600 txartel garafikoa dakar. Txartel honek NVIDIAk garatutako UltraShadow II teknika berritzailea eskaintzen digu. Ideia bat egiteko, zinean arruntak diren 24-25 fotograma/segunduko erraz gainditzen ditu bere 42 fotograma/segunduko abiadurarekin. Honek, bereziki jokuetan aritzeko, egundoko hobekuntza dakargu.
Hori guztia gutxi balitz, Gigabit sare txartelarekin dator, USB 2.0 zazpi gune, txartel irakurgailua, telebista hartzeko konexioa, urrutiko agintea…

Jakin badakit, gisa honetako ordenagailuak ikastolako gela guztietara iristerako urte batzuk igaro beharko dutela baina, ikastolako bideoak, CDa, aldizkariak… ekoizteko, IKTeroen bulegoan ez legoke gaizki.

Gaur, nire lankidea eta, batez ere, lagun mina den magic-ekin haserretu egin naiz. Bart gauen nire posta elektronikoa irakurtzen ari nintzela bere mezu bat jaso nuen. Bertan, Sustatun Joxe Aranzabalek, 30 blogarien izenean, idatzitako mezu bati emandako erantzun baten berri ematen zidan. Eta bere erantzuna irakurri ondoren ez naiz gustura geratu.

Gure ikastolako blog honek apenas bete ditu 50 egun. Gure artean hitz egiten dugunean, askotan aipatzen dugu kasualitatearen ondorioz jarri zela martxan proiektu hau; baina, barne barnean, nik badakit ez dela horrela. Aspalditik jasotzen nituen Sustatuko feed-ak nire korreoan. Zenbat gauza ikasi ditut Sustaturi esker! Halako batean, Joxe Aranzabalen berri izan nuen. Onartu behar dut behin eta berriro jotzen nuela Sustatura Joxeren mezuen bila. Eta horrela, pixkanaka-pixkanaka ezagutu nituen Goiena.net eta Eibar.org bezalako komunitateak. Ez da makala izan blogari hauek egindako lana! Zuek, denok, izan zarete IKTeroak sortzearen “errudun”.

Euskal blogosferaren partaide garenok garbi dugu zein izan den gure orainaldiaren jatorria eta bere bilakaera. Horregatik horrelako adierazpenek:

Diariovasco.com fue el primer medio digital en incorporar foros de discusión sin pre-moderación, y ha sido también el primero en poner a disposición de sus usuarios un servicio de blogs

merezi dute Joxek egindako gaitzespenak. Erabat gaude ados zure baieztapenekin.

Halere, ukaezina da horrelako proiektuak aurrera atera ahal izateko Gipuzkoako Foru Aldundiaren laguntza ezinbestekoa izan dela. 2001. urtea geroztik gure ikastolak izan duen bilakaera IKTen esparruan ez da txantxetakoa izan, eta bilakaera hau, batez ere, Foru Aldundiaren konpromisuari esker izan da. Beste hark esango lukeen bezala, non ginen eta non gaude!!! Azken urteotan gure Foru Aldundiak (gurea diot, gurea izan delako bakarra IKTen garapenaren aldeko apostua egin duena EAEko hiru herrialdeetan) egin duen ahaleginaren ondorioz ditugu gure ikastolan sarea, eGela eta IKTeroak bezalako proiektuak aurera eramateko baliabideak.

Kanpotik datozen laguntzak oso garrantzitsuak izan arren, ezerezean geldituko lirateke erakunde bakoitzak ez balitu izango atzean pertsona konprometituak. Horrelako eginkizunek (eta beste askok) gizakion konpromisoaren beharra dute… eta hor egon da beti magic. Nire ondoan, nire zalantzei erantzuna emanez, askotan nire eginkizunak bere gain hartuz, nire erabaki askoren erantzule izanik… IKTeroak ez litzateke gaur egun dena izango magic-en laguntzarik gabe. Eskerrik asko magic!!

Gaur magic-ekin haserre nago, baita Foru Aldundiarekin ere. Baina bihartik aurrera, eta aspaldi honetan gertatu ohi den bezala, elkarlana izango da nagusi. Beraz, honen bitartez eskerrak eman nahi dizkizuet denoi. Zuen konplizitateari esker IKTeroak bezalako proiektuak aurrera darrai.